Przewlekła pokrzywka jest niejednorodnym zespołem chorobowym, na który składają się zróżnicowane pod względem etiologii jednostki chorobowe. Wśród czynników etiologicznych najczęściej wymienia się czynniki fizykalne i reakcje autoimmunologiczne. Toczy się dyskusja, czy przewlekłe stany zapalne, leki i elementy diety są czynnikami wywołującymi, czy tylko zaostrzającymi tę chorobę. Według niektórych autorów nawet w 90% przypadków przyczyna pokrzywki jest nieznana, mówi się wówczas o przewlekłej pokrzywce idiopatycznej.

Objawy nadwrażliwości na NLPZ są pochodną mechanizmu działania tej grupy leków, który opiera się na hamowaniu niektórych szlaków metabolizmu kwasu arachidonowego. Kwas arachidonowy jest substratem dwóch rodzajów enzymów - cyklooksygenaz (COX-1 i COX-2) oraz lipooksygenazy. W szlaku oksygenaz produktami końcowymi przemian są prostaglandyny, tromboksan A2 oraz prostacyklina, a w szlaku lipooksygenazy - leukotrieny.

Niepożądane działania leków można podzielić na dwa typy. Są to reakcje typu A, na które składają się przewidywalne skutki uboczne leku związane z jego farmakologicznym działaniem, takie jak senność po lekach antyhistaminowych...

Kaszel jest odruchem obronnym dróg oddechowych, który zapobiega aspiracji niebezpiecznych dla dróg oddechowych substancji i ciał obcych. Odruch kaszlowy wiąże się z szybkim wyrzuceniem powietrza z dróg oddechowych, co umożliwia ich oczyszczenie z płynów, śluzu oraz ciał obcych. Odruch kaszlowy jest pożądany w przypadku aspiracji ciał obcych czy też pokarmu do dróg oddechowych, a także w schorzeniach przebiegających z zaburzeniami ruchomości rzęsek nabłonka dróg oddechowych.

Dzięki ogromnemu postępowi farmakoterapii dysponujemy tysiącami leków przepisywanych przez lekarzy i kupowanych bez recepty. Powszechność reklamy, zwłaszcza telewizyjnej, powoduje ogromny wzrost zużycia leków.

Astma aspirynowa (aspirin-induced asthma, AIA) to szczególny typ astmy, w którym stwierdza się nadwrażliwość na aspirynę oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Częstość AIA wynosi od 4,3% do 11%.

Do reakcji ubocznych lub niepożądanych po lekach zaliczamy wszelkie niepożądane i nieoczekiwane efekty pojawiające się po podaniu leku w celu terapeutycznym, diagnostycznym lub profilaktycznym. Metaanaliza dostępnych danych z 39 badań przeprowadzonych w USA w latach 1966-1996 wykazała, że częstość poważnych reakcji niepożądanych po lekach u pacjentów hospitalizowanych wynosi 6,7% i wzrasta do 15,1%, jeśli weźmiemy pod uwagę również reakcje nie stanowiące bezpośredniego zagrożenia dla życia chorego.