Zastosowanie nowych terapii biologicznych otworzyło nowy etap w leczeniu ciężkiej astmy.

Brak skuteczność leczenie pokrzywki za pomocą leków przeciwhistaminowych jest wskazaniem do leczenia specjalistycznego.

Dobór inhalatora do pacjenta jest bardzo ważny i powinien być indywidualny.

Leczenie farmakologiczne astmy oskrzelowej obejmuje przewlekłe stosowanie leków kontrolujących przebieg choroby oraz preparatów „ratunkowych”.

Dla większości pacjentów ocena kontroli nieżytu nosa nie jest łatwa.

Budezonid jest jednym z najczęściej i najdłużej stosowanych glikokortykosteroidów wziewnych.

Punktem wspólnym astmy i ATZ jest atopia.

Leki przeciwhistaminowe II generacji stanowią leczenie I rzutu w przypadku alergicznego nieżytu nosa i spojówek oraz w pokrzywce przewlekłej.

W Polsce są dostępne dwa preparaty w ramach terapii trójlekowej POChP z jednego inhalatora.

Najważniejszymi grupami leków stosowanymi w znoszeniu skurczu oskrzeli są β2-mimetyki i leki cholinolityczne.

W terapii astmy ciężkiej znaczącą rolę odgrywają przeciwciała monoklonalne, tj. omalizumab, mepolizumab, reslizumab, benralizumab i dupilumab

Furoinian mometazonu jest syntetycznym fluorowanym glikokortykosteroidem o działaniu przeciwzapalnym, przeciwświądowym i immunosupresyjnym. Jest

Szacuje się, że łagodna postać astmy występuje u ok. 50–75% chorych.

Wśród lekarz istnieje duża rozbieżność w rozumieniu terminu „nadużywanie SABA”.

W okresie pandemii COVID-19 terapia wziewna powinna być stosowana zgodnie z aktualnymi wskazaniami medycznymi oraz zasadami dawkowania.

Podstawą leczenia są szybko działające β2-mimetyki, w tym połączenie formoterolu z wziewnym glikokortykosteroidem.

Szczyt sezonu pylenia jest nieprzewidywalny bez pomiaru stężenia pyłków w powietrzu.

Mleko krowie zawiera ponad 30 różnych białek.

Astma alergiczna zazwyczaj ma swój początek już we wczesnym dzieciństwie.

Osoby z chorobami płuc obciążone są wysokim ryzykiem ciężkiego przebiegu COVID-19.